Emigreren naar Spanje

Emigreren naar Spanje

… dat is wat jaarlijks heel wat Nederlanders, Engelsen en Duitsers doen. In het bijzonder naar de Costa Blanca, de kust tussen Alicante en Valencia. Nog steeds zie je in dit gebied overal bouwkranen. Nu de urbanisaties (een soort Vinexwijken van (tweede) huizen voor Spanjaarden en Europeanen langs de kust geen ruimte voor nog meer casas overlaten, verrijzen er ook steeds meer urbanisaties in het achterland. En in zo’n urbanisatie zaten wij de afgelopen week, in het plaatsje Hondón de las Nieves (vrij vertaald: ‘diepte van de sneeuw’) achter Alicante. Leuk om ook deze kant van Spanje eens van zo dichtbij mee te maken. We wonen hier dus even tussen de emigranten. Onze ‘huisbaas’ Frans is er één van. Twee jaar geleden vestigde hij zich hier. Met de verhuur van dit huis, het organiseren van jeepsafari’s (helaas niet aan toegekomen) werk in de makelaardij, bouwt hij hier een nieuw leven op. We kregen echt even het gevoel in een aflevering van ‘Ik vertrek’ terecht te zijn gekomen. We gunnen Frans alle succes en geluk, want hij is een supergastheer.
Casa Emma zelf, ons vakantiehuis, is fantastisch. Met de blauwe dakpannen springt het uit boven de andere huizen. Het is hier heel stil (waar zijn al die Europeanen?). Heerlijk zwembad met terras en een prachtig vrij uitzicht over de bergen. ’s Avonds in de zwoelte kijk je naar de sterrenhemel, terwijl je naar de krekels en de geitenbellen luistert. De urbanisatie ligt in een onbedorven Spaans gebied vol wijngaarden en marmerafgravingen. Er zijn leuke dorpjes en stadjes om een hapje te eten en mooie natuur om te wandelen, te picknicken of te mountainbiken. Steden als Elche (palmenbos), Alicante (strand en winkels) en Murcia (tapa’s) zijn niet ver en ook ben je vrij snel bij het strand. Ook Hondón zelf is een op en top Spaans dorp. Nou ja, behalve al die blonde koppen en Engelse bierbuiken dan. Toen Rick bij de bakker was en in het Spaans brood bestelde, schatte de bakkersvrouw direct goed in dat hij Nederlander was (‘Nederlanders leren tenminste de taal.’) Al met al: casa Emma is een aanrader! http://www.vakantiehuis.gezondzakendoen.com

Hoogtepunt deze week was natuurlijk de komst van oma Beppie! Op het vliegveld van Alicante en de hele week door werden lang ingehouden knuffels ingelost. Helaas moeten we morgen alweer afscheid van elkaar nemen… We hebben een heerlijke week achter de rug en ‘la abuela’ heeft met ons erg genoten van het Spaanse land, de zon, de zee, het zwembad, de cultuur en de lekkere hapjes. En niet te vergeten van het terras met de hangmat!
Op de eerste avond hebben we meteen biskwietjes met Nederlandse muisjes gegeten om de geboorte van nichtje/kleindochter Lena te vieren, die gelukkig een dag voor oma’s vertrek werd geboren. En we bewonderden de printjes en de foto’s op Internet, lang leve de techniek.
Om bij de titel van dit stukje terug te komen, we zijn dol op dit land (en dat neemt alleen maar toe), maar emigreren doen we vooralsnog toch maar niet!

Wist je verder dat:
- het hier steeds boven de 30 graden is en we af en toe verlangen naar wat knapperige kou?
- dat Jop en Evie aardrijkskunde heel erg leuk vinden?
- Merijn onder de muggenbulten zit?
- dat Jop slakken bij nader inzien toch niet zo lekker vindt?
- oma graag een burka zou willen hebben tegen de vliegen?
- dat Rick af en toe toch stiekem zit te werken?
- dat Annemarie zich gelukkig nog steeds goed voelt?
- onze schoolboeken al bijna uit zijn?

Morgen vertrekken we naar Foya Roch (http://www.foyaroch.com/), een natuurterrein ook in het achterland van Alicante, waar Annemarie vorig jaar een schrijfcursus heeft gedaan.
Voor wie al vakantie heeft, veel plezier alvast! En voor wie nog even door moeten, die laatste loodjes zijn zo voorbij. Wij rekenen en talen ook nog door tot 20 juli, maar wel met aangepast tropenrooster!

Un abrazo,
Rick, Anne, Merijn, Evie en Jop.