Hoera, we zijn over!

Joepie: Merijn, Evie en Jop hebben ook vakantie! Hier, op camping Eucalyptus in de Ebrodelta, hebben ze maandag de handgeschreven rapporten in ontvangst genomen van juf Annemarie en meester Rick. Om te vieren dat Merijn over is naar groep 7 en Jop en Evie naar groep 5, hebben we taartjes gehaald in de campingwinkel.

Dinsdag 17 juli verlieten we na 10 fantastische dagen Foya Roch. Jolanda sleepte ons met de jeep de berg weer af en gelukkig kwamen we in de nauwe straatjes van Benifato geen tegenliggers tegen, want achteruit met de vouwwagen lukt daar niet. Op de zondag daarvoor hebben we een enerverende grottentocht gemaakt met Ingrid en Jolanda. Vroeg op, om de ergste warmte voor te zijn. Klimmen en klauteren, elkaar door nauwe kloven hijsen en tot slot het einddoel: een wilde grot (dus zonder kassa en verlichting). Om de weg terug te kunnen vinden staken we waxinelichtjes aan. In de Spaanse Burgeroorlog vonden partizanen hier een schuilplaats, tekens op de wanden herinnerden daar nog aan. Een paar minuten waren we met z’n allen even muisstil en we deden alle zaklampen uit om te ervaren hoe echte stilte en duisternis voelen. Evie droeg toen het gedichtje dat ze voor Snuffie had gemaakt voor. Zo mooi!
De dag erop ging een lang gekoesterde wens van de kids in vervulling: naar waterpretpark Aqualandia in Benidorm (http://www.aqualandia.net) . Een dag lang zigzaggen, black hole, splash en noem maar op. Het engst was de groene kamikaze, een megahoge bijna verticale glijbaan. Merijn en Rick durfden het aan en stortten zo’n beetje naar beneden.

De volgende bestemming was Bétera, een stadje vlakbij Valencia. Hier hadden we voor drie nachtjes een huisje. Het terrein met twee huisjes en een zwembad was eigendom van Peruanen die 20 jaar geleden naar Spanje zijn geëmigreerd. Tussen sinaasappelbomen en de dennenbomen (met eekhoorns!), in de hangmatten en het zwembad hadden we een rustige dag en konden we ongestoord naar school. En ’s avonds in de schemering fladderden de vleermuizen rondom ons hoofd! Vanuit hier namen we de trein voor een dagje Valencia. Doel was l’Oceanogràfic, het Aquarium in het nieuwe park van Kunsten en Wetenschappen. Het Aquarium is het grootste van Europa en was absoluut de moeite waard. Vooral de spectaculaire dolfijnenshow met 20 dolfijnen, de parende zeeleeuwen en de onderwatertunnels met haaien.

En nu zitten we sinds vrijdag 20 juli in de Ebrodelta. Een compleet ander gebied, geen bergen, maar vlak polderlandschap met enorm uitgestrekte stranden en rijstvelden. Een soort mix van Indonesië en de Wadden dat in het midden doorsneden wordt door de rivier de Ebro die uitmondt in de Middellandse Zee. We zijn al een paar keer de Ebro met de pont overgestoken. Sinds 1860 wordt in de delta rijst verbouwd.
Om te kijken of we na 3 maanden nog konden fietsen, hebben we gisteren fietsen gehuurd. En ja hoor, we zijn het nog niet verleerd! Een prachtige tocht gemaakt over het strand en door het natuurgebied met flamingo’s, reigers en nog veel meer vogels. Onderweg maakten we een praatje met vier Pakistanen die in de rijstvelden aan het werk waren. Nadeel hier dat er ’s avonds veel muggen zijn en we ons soms suf krabben. Ook hebben we deze week oog in oog gestaan met een echte Spaanse stier, tijdens de feestdagen in Sant Jaume. De ‘lol’ is dat de stier aan een touw door de straten wordt gejaagd en er je met z’n allen hard omheen rent. Wij bleven op veilige afstand, maar Rick waagde zijn leven om de toro op de kiek te krijgen. Na afloop ging de stier weer netjes in de veewagen, terug naar de boerderij.

Het blijft onverminderd warm. Van de week hebben we één regendag gehad, sinds tijden. Konden we ook eens ervaren hoe het is om te eten en spelletjes te doen in de vouwwagen. Gelukkig kunnen we steeds afkoelen in zwembad of zee. Vandaag hebben we in de golven gedoken in het leuke kustplaatsje l’Ametlla del Mar. Een echte vissersplaats zoals we in de info lazen en niets is minder waar. Om 4 uur kwamen alle vissersboten een voor een de haven in varen. We keken onze ogen uit welke vissen er allemaal, keurig gerangschikt in kratten, de kade op werden gehesen, rechtstreeks de veiling in. Het leuke was dat je de veiling ook kon bijwonen. Op een lopende band gleden honderden kratten vol sardines, roggen, garnalen, inktvissen, etc. aan ons voorbij. De inhoud van elke krat werd ook nog geprojecteerd via een beamer. De kopers deden hun bod via een apparaatje en razendsnel verdwenen de kratten in de koelauto’s van de kopers die aan de andere kant van het veilinggebouw al klaar stonden. We verbaasden ons over de prijzen: een krat sardines van een aantal kilo ging weg voor 30 eurocent; één enkele ondefinieerbare vis voor 40 euro.
Terug lopend naar de parkeerplaats stonden aan lange tafels vrouwen die hoopjes niet geveilde vis voor bodemprijzen verkochten. Bij ons werd het toch supermarktvisfilet uit Namibië, omdat de vis op die tafels niet gekoeld werd en de vliegen er lekker omheen krioelden.

Tot slot nog een paar weetjes. Wist je dat:
- Merijn op de camping traint voor de Zapp Zomerspelen en zelf een circuit gemaakt heeft?
- De kinderen vechten om wie ‘la cuenta’ (de rekening) mag vragen op een terrasje?
- Ook het Catalaans voor hen geen geheimen meer kent? Adiós hoor je ze niet meer zeggen; het is steevast ‘Adéu’ (spreek uit: Adeejoe). Jop heeft zelfs een boekje van Geronimo Stilton in het Catalaans.
- Dat je hier in de campingsloot heel goed libellen, kikkers en garnalen kunt vangen met je netje?
- Dat Evie razendsnel kan rekenen?
- Merijns laatste les van natuur over zwerfafval ging en dat dat in Spanje volop te vinden is?
- Dat we een vos gezien hebben in het donker?

Lieve lezers, super bedankt weer voor jullie medeleven en leuke berichtjes.
Volgende week weer meer belevenissen. Vrijdag gaan we weer 200 km noordelijker.