Flintstones in Valencia

Hola lieve lezers!

Na een reis van drie dagen door Frankrijk, passeerden we 4 mei de Spaanse grens. In de regen nog wel! Maar hoe verder naar het zuiden, hoe zonniger het werd. Onze standplaats voor een week is camping Sierra Natura ( http://www.sierranatura.com ) in de provincie Valencia, 50 km. ten zuidwesten van de stad Valencia.

Sierra Natura betekent ‘natuurberg’ en dat is het dan ook. We staan onder de dennen- en olijfbomen en leven hier temidden van konijntjes (helaas ook de plaatselijke specialiteit, zoals de kinderen ontdekten in de supermarkt), vlinders, klaprozen, kamille, thijm en allerlei wilde bloemen en kruiden waarvan ik de namen niet ken. De hele dag horen we zoemende bijen en tig soorten vogels om ons heen. De zwaluwen zijn erg grappig, vooral als ze een zweefduik rakelings over het zwembad nemen. De camping ligt prachtig in een natuurgebied en doet denken aan een mix tussen een Flintstones-dorp en een creatieve uitspatting van Gaudí. Alle hekjes, huisjes en zelfs het zwembad en de wastafels zijn rotsig en kronkelig. Kortom, een paradijsje. ’s Nachts is het hier nog superkoud (graadje of 5), maar inmiddels hebben we stapels dekens.
Wat erg leuk is, is dat je hier fossielen kunt vinden. We hebben er al drie gescoord: een steen met de afdruk van een wormpje, een versteende schelp, een bot (Jop vroeg in zijn beste Spaans aan Diego, de campingbaas: ‘Fossiel dinosauria?’).

Het eerste dorpsfeest hebben we ook al meegemaakt. In Navalón, een dorpje op 2 km. van hier, was het patroonsfeest ter ere van de maagd van Bethlehem. Daar stonden we dan, tussen de vlaggetjes en midden in het oorverdovende gelui van de klokken en een fanfare van de plaatselijke jongeren (een heel klein plaatsje, dus maar heel weinig jongeren)
Gisteren, zondag 6 mei, was het tot onze verrassing moederdag en kreeg ik als geïmproviseerde verrassing van de kids elk een (eetbare!) goudsbloem.

Maandag was dan de eerste schooldag! We hebben een schaduwrijk plekje gemaakt onder de olijfbomen. En met twee campingtafels, vijf stoeltjes en twee kratten met schoolspullen is ons Spaanse schooltje compleet! Ook de schooltijden zijn Spaans: van 10 tot 4 (met zwem- en eetpauzes tussendoor natuurlijk!) en na het eten nog even. De eerste dag ging heel goed, al moeten de kinderen af en toe wel wennen aan hun nieuwe juf en meester (‘Je moet niet zo veel uitleggen, mama’). Het leuke aan zo’n andere omgeving is ook dat je vanzelf heel wat oppikt. Een natuurles over hoe bijen de bloemen bevruchten bijvoorbeeld zien we hier non-stop voor onze neus. Tussen de bedrijven door pikken de kinderen ook een graantje Spaans mee, al is het nog wel spannend om iets tegen een Spanjaard te zeggen. Ook ons Spaans kunnen we volop ophalen. De eigenaren spreken gelukkig Castilliaans (het ‘gewone’ Spaans) tegen ons, want het Valenciaans (een variant op het Catalaans) is niet echt te volgen.
Tijd om te stoppen met schrijven, want we moeten nog even wat lesjes voor morgen voorbereiden…
Hasta la próxima,
Rick, Annemarie, Merijn, Jop en Evie.