Genieten, gedoe en gaatjes in Granada

Buenas tardes lieve lezers! Erg leuk weer om jullie reacties te lezen! ¡Gracias!
Voor het eerst in mijn leven ben ik, hier in Granada, in een internetcafé geweest. Nou ja, geen café maar wel veel internet. Een zaaltje met een stuk of vijftig computers (waarvan wij er direct vijf in beslag namen) waar iedereen muisstil zat te mailen, te msn’en of te spelen. Jop, Evie en Merijn waren weer helemaal opgeladen na een uur: gemaild met vriendjes en vriendinnetjes, speeleiland.nl bezocht en gegoogled op hiërogliefen (de Anubis-fans Merijn en Evie).
We zitten nu een week in het fantastisch mooie Granada. In onze wijk, het Albaicín, kun je eindeloos rondjes lopen door de kronkelstraatjes met veel keien, witte huizen, balkonnetjes met bloempotten vol geraniums en Moorse deurtjes. Het lukt zelfs al op teenslippers! Eén geluid hoor je hier continu en dat is het gefluit van de vogeltjes (en verder: auto’s, kreten van toeristen en drilboren van klusjesmannen). Als we van ons boodschappenstraatje afdalen naar ons huis kun je in de verte prachtig de sneeuwtoppen van de Sierra Nevada zien. En overal doemt het Alhambra op. We hebben ook al een staaltje flamenco meegekregen: op een pleintje speelde een zigeuner gitaar en een zware stem begeleidde de muziek met dramatisch gezang. We konden maar niet ontdekken welke man de zanger was, tot we erachter kwamen dat de klanken uit de keel van een stevige dame (met castañettes natuurlijk) kwamen! Af en toe struikel je echt over alle groepjes toeristen; sinds je vanuit allerlei Europese steden voor een prikkie rechtstreeks naar Granada kunt vliegen is het toerisme hier alleen maar toegenomen.
Ook op de Sacromonte, de zigeunerwijk waar we op uit kijken, hebben we al wat rondgelopen. Hier wonen grofweg twee typen mensen: de authentieke bewoners, de zigeuners, en de jonge hippies met dreadlocks, honden en Internet.
Op Jop en Evies verjaardag zijn we naar het Alhambra geweest (en met ons duizenden andere toeristen). Alleen naar de tuinen, want de kaartjes voor het paleis zelf waren al tot en met eind mei uitverkocht… De kinderen vonden de fonteinen en de bloemen, vooral de gigantische rozen het mooist! De kids speelden een beetje té fanatiek en Evie maakte met haar knie een lelijke schuiver op de grond (waarover straks meer).
Rick heeft zijn twee middagen college er op zitten en gelukkig ging het goed. Hij wist de studenten (die de opleiding docent Spaans als vreemde talen volgen) uit een apathische bui tot leven te wekken en Ricks imitatie van het Spaans van Nederlandse voetbaltrainers viel ook in goede aarde.
Mucho calor hier in Granada, al twee dagen 33 graden! Zelfs op ons balkon is het nu al gauw te warm. Gelukkig waren de drie schooldagen deze week aangenamer van temperatuur, ongeveer 26 graden. Maar in Granada kan het in de zomer zomaar drie maanden achter elkaar non-stop tussen de 30 en 40 graden zijn. Niet voor niets hebben de kinderen drie maanden zomervakantie, want de concentratie is dan niet meer op te brengen. Omdat hier de meeste ouders allebei werken, zijn de kinderen een groot deel van de zomer bij familie en anders bij een soort vakantie-opvang met veel mogelijkheid tot zwemmen. Bij de Granadinos zijn de winter en de herfst dan ook de favoriete jaargetijden.
Ons huis is gelukkig binnen lekker koel, als je de luiken maar goed dicht houdt. En ’s avonds slapen we zelfs met dekens!
Hier in huis is ook een dvd-speler, dus bij wijze van siësta rusten de kinderen af en toe uit voor Kinderen voor Kinderen of Mister Bean. Maar ook de Spaanse kinder-tv heeft leuke tekenfilms en je leert er weer wat woordjes Spaans van.
Gisteren (18 mei) was een roerig dagje. Annemarie voelde zich al een paar dagen niet zo lekker en had een verdachte plek (rode kring eromheen) van vermoedelijk een tekenbeet uit Frankrijk op haar been. Dus wij op pad naar de eerste hulp van een ziekenhuis. Aj, wel heel erg veel mensen in de wachtkamer… Gelukkig kwamen onze Spaanse vrienden Mayte en Miguel om ons te helpen. Ze raadden ons aan naar een privékliniek te gaan, want dit kon anders de hele dag wel gaan duren. Buiten, voor de deur van het ziekenhuis viel Merijn ineens flauw van de warmte (en waarschijnlijk ook van de spanning). Een man zette haar vlug in een rolstoel en gelukkig kwam ze weer snel bij. Ook Jop trok ineens wit weg, maar met zijn hoofd tussen zijn knieën op het stoepje redde hij het wel. Evie vond het allemaal doodeng en was sowieso gestresst omdat ze nog naar haar knie moest laten kijken.
De taxichauffeur die ons naar Nuestra Señora de Salud (onze vrouwe van gezondheid, de naam van de privékliniek) bracht, vroeg zich af wat voor een maffe familie hij nu toch in de taxi had. Hij dacht dat we bedorven mayonaise of water hadden gehad, omdat we er allemaal zo witjes uitzagen.
Na wat gedoe over de verzekering waren we heel snel aan de beurt. Een tekenbeet kennen ze in Spanje niet, tja, honden hebben wel eens een teek. Of het dan toch geen spinnenbeet was? Maar ik had gelukkig research gedaan op internet en wat Latijnse termen op een briefje geschreven. Maar ze namen het heel serieus en nu zit ik twaalf dagen aan de antibiotica en andere pillen (jammer, geen zon, geen wijn, geen koffie, geen tomaten…). En Evies knie werd zorgvuldig verbonden (een soort brandblaar is het).
Vandaag weer naar de farmacia (apotheek), maar nu voor een leuker doel: Merijn en Evie hebben gaatjes in hun oren laten schieten! In Spanje krijgen meisjes dat zo ongeveer al als ze nog maar net de baarmoeder verlaten hebben en hebben echt alle meisjes oorbellen. Daarna bekeken we een optocht van Granadinos in versierde wagens en uitgedost in flamenco-kostuum. Vandaag vertrekken ze naar El Rocío, twee weken reizen met paard en wagen (of tractor en woonwagen met airco) waar een enorme bedevaart is met veel flamenco-folklore.
Zondag vieren we met onze Spaanse vrienden nog Jop en Evies verjaardag en dinsdag gaan we voor een aantal dagen naar de Alpujarras (spreek uit: alpoegarras), een uitloper van de Sierra Nevada. We verlangen ook wel weer naar de natuur en de koelte van een zwembad!

Hasta la próxima (tot de volgende keer) en pas op voor teken,

Evie, Jop, Merijn, Rick en Annemarie